حتی اگر کودکتان نتواند بگوید «این چیه؟» شما معنای اشاره‌های او را می‌دانید. کودکتان به هر چیزی که می‌خواست بیشتر راجع به آن بداند، اشاره می‌کرد. او اکنون ممکن است بیشتر به عملکرد، بی‌خطر و بی‌نظیر بودن شیء فکر کند. این روز‌ها پاسخ‌های شما نه تنها رفتار دانش جویی و مهارت‌های زبانی او افزایش می‌دهد، بلکه نقش شما را نیز به عنوان رفیق اجتماعی و مباشر خردمند او تقویت می‌کند.
محققان از کودکان ۱ و ۲ ساله در طول بازی، حمام کردن، غذا خوردن در خانه و در حضور مادرشان فیلم گرفتند. این تحقیق، یک تحقیق طولی بود که ۱۲ ماه به طول کشید. به طور میانگین، کودکان کم سن‌تر هر دو دقیقه یک بار و کودکان بزرگ‌تر هر دقیقه یک بار به چیزی اشاره می‌کردند. مادرانی که در این تحقیق شرکت کرده بودند، با جدیت موضوع مورد اشارۀ کودکشان را شناسایی کرده، نام آن را گفته و دربارۀ آن صحبت می‌کردند. با بزرگ شدن کودک، محققان متوجه رشد غیر قابل باوری در مهارت‌های‌شناختی و زبانی کودک شدند:
- وقتی کودکان ۱۲ ماهه به شیئی اشاره می‌کردند، یک چیزی هم می‌گفتند، چیزی شبیه (گا)
- در حدود ۱۸ ماهگی وقتی کودک به شیئی اشاره می‌کرد، نام آن را نیز می‌توانست بگوید. برای مثال: عروسک یا اسب.
- از حدوداً ۲۱ ماهگی، کودکان در حین اشاره از کلماتی مانند آنجا، آن، این و اینجا استفاده می‌کردند.
- درحدود ۲۴ ماهگی کودکان نام شیء را به همراه یک عبارت آموزش دهنده ادا می‌کردند. برای مثال: (اون اسبه).
محققان همچنین اظهار کردند که بین ۱۲ و ۱۴ ماهگی، مهارت اشاره کردن به کودکان کمک کردکه شیء
خاصی را بشناسند. برای مثال وقتی کودکی به تنگ ماهی نگاه می‌کرد، به ماهی خاصی اشاره کرده و
دقیقاً ماهی مورد علاقه‌اش را به مادرش نشان می‌داد. اشاره کردن، دیگر برای شناسایی کلی به کار نمی‌رفت،
بلکه کودکان نوپا از آن به عنوان ابزاری برای درک بیشتر و نکات دقیق‌تر استفاده می‌کردند