فیلم هاى سینمایى و سریال هاى تلویزیونى پیام هاى مثبت و منفى بسیارى را به بینندگان منتقل مى کنند. در این میان، پیام هاى منفى بر روى افراد حساس تأثیر بیشترى دارد.افراد خیال پرداز با همذات پندارى با شخصیت هاى داستانى و با تصویرسازى و فرضیه سازى در مورد خود و اطرافیان شان به ترس ها و نگرانى ها خود دامن زده و در نتیجه اضطراب زیادى را از این طریق تجربه مى کنند.همچنین برخى از سریال هاى بى پیام تلویزیونى بلاتکلیفى، انتظار و سردرگمى را در مخاطب القا مى کنند.
کارشناسان معتقدند که نگاه کردن طولانى کودکان به تلویزیون و انجام بازى هاى رایانه اى افق فکرى آنها را محدود مى کند و بر عملکرد کلامى آنان نیز تأثیر مى گذارد.روانشناسان مى گویند در جامعه هایى که زمینه فقر و بیکارى بیشتر باشد، فیلم ها و سریال هایى رواج پیدا مى کند که داراى مضامین خشونت و زورگویى است. این امر نیز به نوبه خود باعث افزایش خشونت و پرخاشگرى در جامعه مى شود که بیشترین آسیب و خسارت آن متوجه کودکان و نوجوانان آن جامعه است.
دیدن فیلم هاى خشن، ترس و اضطراب را در کودک افزایش مى دهد.
در این میان تماشاى فیلم ها و سریال هاى خشن براى پسران جذابیت ویژه اى دارد چرا که شخصیت هاى این قبیل فیلم ها اغلب مردان هستند.کودکان هر فیلمى را که مى بینند، الگو قرار مى دهند. یادگیرى آنها براساس دیده ها و شنیده هااست و دیدن صحنه هاى خشن و رفتارهاى پرخاشگرانه باعث اضطراب ، ترس و بروز رفتارهاى خشن در آنان مى شود. خشونت در سریال ها و فیلم ها حتى بر روى کودکان آرام نیز تأثیرگذار است و آنها رادچار هیجان هاى کاذب مى کند.هنگامى که کودک تحت تأثیر فیلمى قرار مى گیرد، در خیال پردازى هاى خود نسبت به شخصیت هاى آن احساس نزدیکى مى کندو آنها را الگوى خود قرار مى دهد. بازى هاى رایانه اى خشن از دیگر علایق کودکان در سالهاى اخیر است ، آنها در این بازى ها نقشى را بر عهده مى گیرند و فعالانه وارد عمل مى شوند. در این زمینه ، حس گیرى بعضى از کودکان آنقدر قوى است که آنچه را که در فیلم ها و بازى هاى رایانه اى دیده اند، روى خواهر و برادر خود و همکلاسى هایشان پیاده مى کنند.کودکان پرتحرک بهترین روش تخلیه انرژى خود را در زد و خوردى مى بینند که از فیلم ها یاد گرفته اند. در این نوع فیلم ها، عواطف انسانى و خانوادگى نقشى ندارد و همه چیز قربانى خشونت و زورگویى مى شود. متأسفانه ، باید اظهار داشت که استفاده از امکانات تصویرى مانند تلویزیون و رایانه در اغلب خانواده ها بدون نظارت والدین انجام مى گیرد.
