اما لباس پوشاندن و در آوردن (برای خودش یا عروسکش) می تواند امکان تمرین کردن برای افزایش هماهنگی بین انگشتها و دستانش را فراهم سازد.
بهترین کاری که می توانید انجام دهید آن است که شرایط را به گونه ای مهیا کنید که کودک، بیشترین شانس موفقیت را داشته باشد؛ همچنین برای زمانی که احتمالا او موفق نمی شود، یک سرگرمی یا کار جالب تدارک ببینید تا حواس او را پرت کنید. پوشاندن یا درآوردن لباسهای کوچک عروسکها، برای او دشوار و پیچیده است و نهایتا به سرخوردگی و گریه او منجر خواهد شد. در عوض می توانید در ابتدا از شنل یا کلاه برای خرس کوچولوی او شروع کنید؛ حتی می توانید این لباسهای ساده را خودتان با استفاده از یک تکه پارچه و یک قیچی، تهیه کنید. همچنین می توانید از نَمَد یا مواد مشابه، شکلهایی مشابه با بدن انسان ایجاد کنید و از کودک بخواهید تا پوشاندن و درآوردن لباسهای ساده و متنوع را با این عروسکهای دستی، تمرین کند؛ این کار هم موجب می شود که کودک مفهوم تنوع در پوشاک را درک کند و هم مهارتهایش را بیشتر تمرین کند، بدون اینکه مشکل خاصی برای او ایجاد شود. همچنین کاغذهای چسبی که قابل استفاده مجدد باشند، می توانند یک گزینه مناسب دیگر را در اختیار شما قرار دهند؛ البته اگر اندازه آنها بیش از حد کوچک باشد، انگشتان کودک قادر نخواهند بود به آسانی از آنها استفاده کنند.
زمانی که نوبت آن می رسد که کودک خودش لباسهایش را بپوشد، باید توجه کنید که شلوارهایی که کمربند یا زیپ نداشته و در عوض، کمر آنها کشی باشد برای او بسیار راحت تر هستند؛ استفاده از این شلوارها، به همراه پیراهنهای ساده و کفشهای چسبی، دردسرهای صبحگاهی شما (برای لباس پوشاندن به کودک) را کاهش خواهد داد. هر چند وقت یکبار، یک نمونه از لباسهایی را که پوشیدن آنها کمی سخت تر باشد، در اختیار او بگذارید: مثلا یک دکمه یا یک گیره به لباس او اضافه کنید.