تقویت مغز نوزاد در ماه شانزدهم تولد
با افزایش مدت زمان تماشای تلویزیون در کودکان 1 و 3 ساله، درصد مشکل تمرکز حواس آنها در سن 7 سالگی افزایش مییافت. هر چه کودکان بیشتر تلویزیون تماشا می کردند، احتمال بروز مشکل تمرکز حواس در 7 سالگی بیشتر میشد.
آکادمی پزشکی اطفال به والدین توصیه می کند در مورد تماشای تلویزیون کودکان زیر 2 سال احتیاط کنند. مشکلات مربوط به تمرکز حواس که به ویژه با آغاز سن رفتن به مدرسه خود را نشان میدهند، قطعاً یکی از دلایل این احتیاط هستند.
در 25 سال گذشته، نیمی از 1 درصد از کودکان، مبتلا به ADD یا ADHD(کاستی توجه / اختلال بیش فعالی) تشخیص داده شدند. اما از آن هنگام تا کنون، این تعداد افزایش چشمگیری داشته است. طبق اظهارات محققان کاستی توجه / اختلال بیش فعالی، رایج ترین اختلال رفتاری دوران کودکی است.
بنابراین وظیفه والدین در این مورد چیست؟ شما باید بدانید که وقتی به مدت طولانی تلویزیون تماشا میکنید، کودکتان نیز همین کار را خواهد کرد. تماشای تلویزیون چه ضرری برای کودکتان دارد؟
قبل از این که شیر آب را باز کنید و دوش بگیرید یا تلفن بزنید و … ، وسوسه می شوید که دستگاه DVDرا روشن و او را سرگرم کنید. به جای این کار، کودکتان را در تخت خوابش بگذارید و یک اسباب بازی بسیار جذاب –که فقط مخصوص زمانی است که دوش میگیرید– به او بدهید. کودکتان در حالی که با اشتیاق سعی بر کاوش آن دارد، سرگرم خواهد شد. هنگامی که باید با کسی تماس بگیرید یا به چند ایمیل فوری جواب بدهید نیز می توانید از این فن استفاده کنید. برای مثال بلوکهای خانه سازی را در اختیارش بگذارید. این بلوکها را باید فقط هنگام انجام کارهای ضروری تان، به او بدهید (و بقیهٔ کارها را به زمانی موکول کنید که کودکتان خوابیده است).
اگر تلویزیون یا DVDرا در اتاقی معین، به دور از اتاق نشیمن قرار دهید، کمتر وسوسه می شوید که آن را روشن کنید. به علاوه در صورت اتکای بیش از حد به این وسایل جذاب، ممکن است مغز در حال رشد کودکتان آسیب ببیند. مورد بعدی در فعالیت های کودکان زمانیست که کودکان دست درازی میکنند (که این مسأله بیشتر در دست درازی دیده شد تا در اشاره کردن)، قبل از اینکه بیاختیار به شیئی غیر عادی چنگ بزنند، اول به مادرشان نگاه میکنند. این محققان تصور می کنند که وقتی کودک به مادرش نگاه میکند، با خود محاسبه میکند که آیا این شیء خطری دارد یا خیر. از آنجا که کودک به مادرش در مواظبت از خود اعتماد دارد، قبل از دست زدن به شیء توجهاش را جلب میکند تا ببیند که آیا او این کار را تأیید میکند یا خیر. این مسأله شبیه مهارت کودک در حدود هفتۀ پنجاهم است. مهارتی به نام “ارجاع اجتماعی” که کودک برای راهنمایی در کارهایش از قضاوتهای شما استفاده میکرد.نیروی پاسخدهی خود را حفظ کنید. نهایت تلاش خود را بکنید تا زمانی که کودکتان اشاره میکند، دست درازی می کند و میخواهد به “چیستی” دنیای پیرامونش پی ببرد، آمادهٔ پاسخدهی باشید.
شاید رفتارهای سال دوم زندگیاش خیلی خستهکننده باشند، اما بدانید که شما نقشی حیاتی در آموزش کودکتان دارید. یک ریتم پاسخدهی برای هر دویتان پیدا کنید تا کودکتان شما را فردی ببیند که با سرزندگی و علاقۀ زیاد از ذهن کنجکاو او حمایت میکند و در عین حال او را از خطر حفظ مینماید.بسیاری از کارهای به ظاهر شیطنت آمیز کودکان، در واقع آزمایشاتی علمی هستند که در آزمایشگاهی به نام خانه انجام میشوند. برای مثال، کودک نوپای شما بر اساس تجربه میداند که اگر فنجان پلاستیکیاش را برگرداند، مایع درون آن –چه شیر، آبمیوه یا آب باشد– روی سینی صندلی بلندش یا روی زمین خواهد ریخت (کودک شما در 14 هفتگی به مفهوم علت و معلولی پی میبرد).
به زودی متوجه نگاه او به لیوان آب روی میز خواهید شد. او به مشاهده، تفکر و سنجش رویداد پیش رویش میپردازد و نتیجه میگیرد که با کج کردن لیوان، آب درون آن بیرون خواهد ریخت. او برای تأیید این فرضیه به سمت فنجان میآید، آن را برمی دارد و آب را روی میز میریزد. مطمئناً برایتان دردسر درست کرده است، اما او دارد دربارۀ ویژگی مایعات (و اینکه اگر فنجان هر کسی را برگرداند و نه فقط فنجان خودش را، مایع درون آن بیرون خواهد ریخت)، به قطعیت میرسد.
زمانی که کودکتان این فرضیههای جدید و مهارتهای کسب اطلاعات را به کار میگیرد، صبر و حوصله، مسألۀ مهمی است. نفس عمیق بکشید و سعی کنید با فراهم نمودن مکانی امن برای آزمایش ایدههایش، او را در ریخت و پاش کردن در حین بازی اکتشافی آزاد بگذارید (لوازم شیشه ای را دور از دسترس او قرار دهید).بسیاری از کارهای به ظاهر شیطنت آمیز کودکان، در واقع آزمایشاتی علمی هستند که در آزمایشگاهی به نام خانه انجام میشوند. برای مثال، کودک نوپای شما بر اساس تجربه میداند که اگر فنجان پلاستیکیاش را برگرداند، مایع درون آن –چه شیر، آبمیوه یا آب باشد– روی سینی صندلی بلندش یا روی زمین خواهد ریخت (کودک شما در 14 هفتگی به مفهوم علت و معلولی پی میبرد).
به زودی متوجه نگاه او به لیوان آب روی میز خواهید شد. او به مشاهده، تفکر و سنجش رویداد پیش رویش میپردازد و نتیجه میگیرد که با کج کردن لیوان، آب درون آن بیرون خواهد ریخت. او برای تأیید این فرضیه به سمت فنجان میآید، آن را برمی دارد و آب را روی میز میریزد. مطمئناً برایتان دردسر درست کرده است، اما او دارد دربارۀ ویژگی مایعات (و اینکه اگر فنجان هر کسی را برگرداند و نه فقط فنجان خودش را، مایع درون آن بیرون خواهد ریخت)، به قطعیت میرسد.
زمانی که کودکتان این فرضیههای جدید و مهارتهای کسب اطلاعات را به کار میگیرد، صبر و حوصله، مسألۀ مهمی است. نفس عمیق بکشید و سعی کنید با فراهم نمودن مکانی امن برای آزمایش ایدههایش، او را در ریخت و پاش کردن در حین بازی اکتشافی آزاد بگذارید (لوازم شیشه ای را دور از دسترس او قرار دهید).