در آزمایشاتی که موضوع آن مهارت تقلید کودکان بود، برنامهای که کودکان تماشا کردند، برنامۀ سادهای بود. افرادی که میلههای چوبی را به هم میکوبیدند، به آرامی و سنجیده حرکت میکردند و این با اکثر برنامههای پر سر و صدا و سریع کودکان که مملو از انیمیشنهای سریع و نورهای خیرهکننده هستند، بسیار تفاوت داشت. اما حتی این اعمال به ظاهر کسل کننده، کودکان نوپا را بر آن داشت تا آنچه را که دیده بودند به محض دست یافتن به اجناس مشابه انجام دهند. به همین دلیل است که والدین باید به یاد داشته باشند که از سن 14 ماهگی، تلویزیون تأثیر به سزایی در کودکان دارد. برنامههای تلویزیونی بزرگسالان، اخبار شبانه و … تمام اینها، به طور باور نکردنی میتوانند منبع تقلید کودکتان شوند. اگر شما آن را تماشا کنید، کودک بیشتر وسوسه میشود که آن برنامه را تماشا کند. به یاد بیاورید که کودکان در 50 هفتگی به شما نگاه میکردند تا ببینند که باید توجهشان را به کجا متمرکز کنند. خلاصه اینکه اگر تلویزیون یا سایر وسایل سرگرمی مجازی بخشی از محیط کودکتان باشند، توجه داشته باشید که زیادهروی نکنید، با هم تماشا کنید و از مثبت و مؤثر بودن و نه منفی و خشونت آمیز بودن برنامههای تلویزیون اطمینان حاصل کنید. ویژگی دیگری که کودکان در این سن دارند این است که کودکتان مرتباً به تنهایی بازی میکند، ماشینهای اسباب بازی را در یک گروه و آدمکها را در گروه دیگر قرار میدهد. روشن است که او به سازماندهی دنیای خود علاقمند است و این را با دسته بندی اشیاء ثابت میکند. این کار یک ورزش ذهنی است که کودکان کم سن و سال به طور طبیعی آن را انجام میدهند. با مرتب کردن مکان بازی به گونهای که برای کودکتان معنادار باشد، این علاقۀ او را به بهرهبرداری برسانید. چند جعبه، سبد یا سطل تهیه کنید و تمام آنها را در دسترس او قرار دهید. یکی را به عروسکها اختصاص بدهید، یکی را به بلوکهای خانهسازی و دیگری را به حیوانات عروسکی و غیره. قبل از خواب، تمام اسباببازیهایی را که روی زمین پخش شدهاند، در ظرفهای مناسب خود قرار دهید. کودکتان را نیز در این کار شرکت دهید (هر چند که به احتمال زیاد پیش از این نیز همراه شما آنها را مرتب میکرده است). این یک موقعیت برنده – برنده است: شما به خواستۀ خود یعنی اتاق خواب تمیزتر (یا هر جایی که کودکتان اغلب در آن جا بازی میکند) میرسید، در حالی که او احساس مشارکت میکند و خوشحال است، زیرا کار مرتب کردن اتاق دقیقاً با این مرحلۀ رشدی او تطابق دارد. با این کار همچنین عادت تمیز کردن اتاق قبل از رفتن به رختخواب را در او ایجاد میکنید. فقط حواستان باشد که مرتب کردن اتاق را تبدیل به بازی جذابی کنید، نه یک کار اجباری.میل کودک به دنبال کردن نگاه فرد، برای حفظ جان و یادگیری مؤثر است. شما منبع اطلاعاتی قدرتمندی هستید و کودکتان این را میداند! به علاوه او میخواهد با نگاه کردن به چیزی که شما به آن نگاه میکنید، آنچه را که میدانید، بیاموزد. یا میخواهد کاری را که شما انجام میدهید، انجام دهد. همانطور که میدانید او در این سن مقلد ماهری است. فکر نکنید که میتوانید خیلی راحت اسباببازیها را جلوی او بریزید و به خواندن کتابتان بپردازید. کودک به آنچه که شما به آن نگاه میکنید، علاقه دارد و دوست دارد که در آن مشارکت کند (شاید از این کار او عصبانی شوید). او فقط رفتار شما را تقلید نمیکند، بلکه با نگاه کردن به آنچه که شما سرگرم آن هستید (و چنگ زدن به آن)، افکار شما را دنبال میکنددر این سن کودکتان تشخیص میدهد که چه کسی مغز متفکر دارد و چه کسی نمیتواند فکر کند. انسانها مغز دارند، اما اشیاء مغز ندارند. ولی اشیاء خاصی که ویژگیهای جانداران را دارند، در حال حاضر میتوانند حتی کودکان نوپا را نیز فریب بدهند. مشخص است که کودک نوپایتان به اشیاء و افرادی که نسبت به حرفها و کارهای او حساس هستند و با او ارتباط برقرار می کنند، بهتر پاسخ میدهد. در نتیجه به او اهمیت بدهید و تا جایی که امکان دارد او را در کارهایتان شرکت دهید. این کار به نوبۀ خود کودک را نسبت به شما حساس خواهد کرد و به او در مسیر تشخیص این که مغزها – مغز شما، خودش و دیگران – چگونه با یکدیگر رابطه برقرار میکنند، کمک مینماید.